نگار بی قرینه کی می آیی / سحرخیز مدینه کی می آیی؟
عزيزا مادرت چشم انتظاره / كشد ناله ز سينه كي مي آيي؟
يارمن! يوسف، نيا اينجا كسي يعقوب نيست
لحظه اي چشمانمان از دوريت مرطوب نيست
اي گل زيباي من از غربتت اشكي نريخت
نازنين! اينجا خدا هم پيشمان محبوب نيست
گرچه در هر جمعه اي زيبا دعايت مي كنيم
اين دعاها بر زبان است جنسشان مرغوب نيست
یادت نرود چه نوبهاری داریم
محبوب تر از بهار ، یاری داریم
هنگام ورود خود به ما گفت بهار
با «سیصد و سیزده» قراری داریم!
چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم، نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر نه غروب شد نیامدی
مهدیم من كه مرا گرمی بازاری نیست بهتر از یوسفم و هیچ خریداری نیست
همه گویند كه در حسرت دیدار من اند لیك در گفته این طایفه كرداری نیست
ای كه دائم به دعایی كه ببینی رخ من تا كه خالص نشوی با تو مرا كاری نیست
این حق نیست كه تو هر لحظه مرا یاد كنی و من هر جمعه!
مهدیا از غربت غمبار تو همین بس كه تو ما را برای خود می خواهی و ما تو را برای خویش!
مولا جان به حق جمعه های چشم انتظارت بیدارمان كن..
گاهی به آسمان خیالم عبور کن..
شعر مرا به نیم نگاهی مرور کن..
دل مرده ام قبول، تو اما مسیح من..
یک جمعه هم "زیارت اهل قبور" کن..
آخرين جمعه سال است نمي آيي باز؟ دل من مرد در اين شهر نمي آيي باز؟
اگر اين جمعه نيايي به چه دلخوش باشم؟ عيد ما آمدن توست نمي آيي باز؟
بايد از خويش بپرسيم كه چرا حجت حق / خيمه را امن تر از خانه ما مي داند ؟
آقا جان! حيف نيست ماه شب چهارده پشت ابرهای تيره وپاره پاره پنهان بماند!
حيف نيست ديده را شوق وصال باشد ولی فروغ ديده نباشد...
بقیه در ادامه مطالب.....
اي صاحب زمين و زمان منتظر بيا / اي جمعه خيز آينه ها در نظر بيا
بي تو لبي به سوي تبسم گشاده نيست / چشمان خيس و خسته مردم گشاده نيست
بي تو بهار بوي طراوت نمي دهد / خود را به باغ خاطره عادت نمي دهد
اي يکه تاز عرصه طاها شروع کن / از مشرق تجلي ايمان طلوع کن
آن یار سفر کرده که صد قافله دل همره اوست ، هر کجا هست خدایا به سلامت دارش!
چه انتظارعجیبی! تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی!
عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت
چه کودکانه سپردیم، دل به بازی قسمت
چه بی خیال نشستیم! چه کوششی چه وفایی؟
فقط نشسته و گفتیم، خداکند که بیایی...
بر چهره پر ز نور مهدي صلوات ... بر جان و دل صبور مهدي صلوات
تا امر فرج شود مهيا بفرست ... بهر فرج و ظهور مهدي صلوات
مهدي جان!
سؤالی ساده دارم از حضورت ... من آيا زنده ام وقت ظهورت
اگر که آمدی من رفته بودم ... اسير سال و ماه و هفته بودم
دعايم کن دوباره جان بگيرم ... بيايم در رکاب تو بميرم
دل پریشونم پریشونم که اربابم نیومد بعد عمری عاشقی حتی یه شب خوابم نیومد
آسمون عصرای جمعه مثل من بهونه گیره بارون گریه باهام حرف میزنه که خیلی دیره
سالهای پیش بال آسمانی داشتیم
بال پرواز کران تا بی کرانی داشتیم
روزها گردی اگر بر روی دلها می نشست
شب که می شد سنت خانه تکانی داشتیم
نذری روز ظهر مهدی موعودمان
صبح ها ، چله به چله ، عهد خوانی داشتیم
گاه گاهی جمعه ها اهل زیارت می شدیم
گاه گاهی میل سجده ، جمکرانی داشتیم
ثانیه ثانیه هامان پای آقا می گذشت
آی مردم ، یک زمان ،صاحب زمانی داشتیم
آی مردم ، یک زمان ، صاحب زمانی داشتیم . . .
غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی / غروب این همه غربت چرا نمی آیی؟!
زمین به دور سرم چرخ می زند پس کی / تمام می شود این روزهای یلدایی . . . ؟
دستم به دامانت در این آغاز فصل سرد / آخر سکوت تو غزل را می کشد برگرد
آوار غم بر شانه های شهر را بنگر / شعری بخوان آرامشی پیدا کند این درد . . .
وقتی میگیم خدا کند که بیایی
شاید او می فرماید خدا کند که بخواهید . . .
وی تو را ز چشمه نور آفریده اند / لعل تو از شراب طهور آفریده اند
خورشید هم به روشنی طلعت تو نیست / آیینه تو را ز بلور آفریده اند
پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش / خورشید را برای ظهور آفریده اند . . .
ای آخرین توسل سبز دعای ما
آیا نمیرسد به حضورت دعای ما؟
شنبه،دوباره شنبه، دوباره سه نقطه چین…
بی تو چه زود میگذرد هفته های ما
منتظرم منتظرم مسافرم زود برسه
یه صبح جمعه تو دعا مهدی موعود برسه
ما مست علوفه ایم، مردن بهتر / بی برگ و شکوفه ایم، مردن بهتر
از غیبت طولانی تان شد معلوم / ما مردم کوفه ایم، مردن بهتر . . .
لحظه لحظه بوى ظهور مى آید / عطر ناب گل حضور مى آید
سبز مردى از قبیله عشق / ساده و سبز و صبور مى آید . . .
تو امام عصری و عصر جمعه های من این همه دلگیر!
گنهم چیست که در مرداب خویش افتاده ام گیر . . .
به یاد او همه غم ها ز سینه دور شود
دلم به رغم سیاهیش غرق نور شود
همیشه منتظرش بودم ای خدا مپسند
که بعد مردن ما جمعه ی ظهور شود . . .
من برای آمدنت ای تک سوار گل دل را پر پر
قران به سر گرفته فریاد کنان باز نوحه سر می کنم
اشک چشمم اگر کم است برایت دلم را آب میکنم . . .
تا نقش تو هست نقش آیینه ما
بوی خوش گل نشسته در سینه ما
در دیده بهار جاودان می شکفد
با یاد تو ای امید دیرینه ما . . .
یک روز نسیم خوش خبر می آید
بس مژده به هر کوی و گذر می آید
عطر گل عشق در فضا می پیچد
می آیی و انتظار سر می آید
ای راحت دل، قرار جانها برگرد
درمان دل شکسته ما، برگرد
ماندیم در انتظار دیدار، ای داد
دلها همه تنگِ توست آقا برگرد . . .
دل از ما برد و روی از ما نهان کرد
خدایا با که این بازی توان کرد
تا کسی رخ ننماید نبرد دل ز کسی
دلبر ما دل ما برد به ما رخ ننمود . . .
عصریست غریب و آسمان دلگیر است
افسوس برای دل سپردن دیر است
هر روز بـهان ه ای گرفتیم و گذشت
عیب از من و توست عشق بی تقصیر است . . .
نگاه کن به قلب من که سرخ از غرور توست
نگاه کن به چشم من، به راه تا عبور توست
نگاه کن به جان من، در انتظار جمعه ای ست
که وعده داده اند و گفته اند ظهور توست . . .
خیمه نشین فاطمه دلم برات پر میزنه
اسم قشنگت آقا جون هر تپش قلب منه
دلم برای دیدنش می گیره از من بهونه
ندبه می خونم دوباره با اشکای دونه دونه . . .
گر پرده زرخ باز نماید مهدی(عج)
از خلق جهان دل برباید مهدی(عج)
ای شیعه چنان منتظر مولــی باش
گویی که همین جمعه بیاید مهدی(عج) . . .
دیریست که ما منتظر روی تو هستیم / ما بند نجابت به تن اسم تو بستیم
دیریست که دلداده ما خانه نشین است / جای قدمش بوسه به صد چاک زمین است . . .
ما، بی تو، تا دنیاست، دنیایی نداریم / چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
ای سایه سار ظهر گرم بی ترحم! / جز سایه دستان تو، جایی نداریم . . .
مسیر مسیح بهاران کجاست؟ / صفا گستر لاله زاران کجاست؟
رگ و ریشه لاله از هم گسست / گل اندیشه سربداران کجاست . . . ؟
به تمنّای طلوع تو جهان چشم به راه / به امید قدمت کون ومکان چشم به راه
رخ زیبای تو را یاسمن آینه به دست / قدّ رعنای تو را سرو جوان چشم به راه . . .
به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را / بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را
تمام جاده را رفتم، غباری از سواری نیست / بیابان تا بیابان جسته ام ردّ نشانت را . . .
داستان یوسف را گفتن وشنیدن به بهانه ی توست
شرمنده ایم
می دانیم گناهان ما همان چاه غیبت توست . . .
یا اباصالح المهدی
ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری / کی از مسیر کوچه قصد عبور داری؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی / ای آنکه در حجابت دریای نور داری . . .
ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن / یـا ایّهـا العــزیز! أبانـا! قــبول کن
آهی در این بساط به غیر از امید نیست / یـا نـاامیدمــان ننـمـا یـا، قـبـول کن . . .
تفعل زدم نیمه ی شب به قرآن / کتابی که از وحی شیرازه دارد
برای دلم آیه ی صبر آمد / ولی نازنین ،صبر ، اندازه دارد . . .
این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور / پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم
سالها منتظر سیصد و اندی مرد است/ آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم
اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید / به گمانم که بنا نیست یارش باشیم . . .
مهدویت (سری 8)