ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ
ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻋﺠﺐ ﺩﻧﯿﺎﯾﯿﻪ!!! ﻗﻠﺐ ﻣﻨﻪ... ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻨﻪ....ﺗﻮ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﻨﻪ... ﺍﻣﺎ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﭙﻪ.
ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ، ﺳﺮﺩﻩ..
ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯿﺸﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﺷﺐ ﻗﺎﺏ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺩﻫﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻀﻮ ﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭ ﺑﺪﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻤﻪ ﯼ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﺘﺮﺱ. ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ
ﺩﻧﯿﺎ ﺷﺪﯼ
ﺗﺎﻭﻝ ﻏــــــﺮﺑﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻍ ﺍﺣﺴــــــﺎﺳﻢ
ﻧﺸﺴﺖ
ﻃـــــــﺮﺡ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐـــﺮﺩﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ
ﺳــــــﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﯼ ﺟﻠﺪ ﺧﺎﻃــــﺮﺍﺗﻢ ﺩﺳﺖ ﻃﻮﻓــــــﺎﻥ
ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ
ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺶ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺭﮔﯿﺮﻡ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻘﺪﯾﺮﻡ.....
ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﮑﻮﻩ ﻏﻢ …ﻣﮕﯿﺮﺵ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻢ .....
ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ … ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ
بقیه در ادامه مطالب....
ﻣﻦ ﺯﺧﻤﻢ ﺗﻮ ﻣﺮﺣﻤﯽ ...
چه باک از کفر اهریمن … ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ....
ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻔﺲ ﺧﺸﮑﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﮔﻢ ﮐﺠﺎ ﯾﺎﺑﻢ ﺩﮔﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺑﺮ ﻣﺎشد
آهای کوچولو یواش برو
مامانت تورو به من سپرده
.......
.
.
.
.
.
.
حالا جلو بزن
رسد آدمی به جایی که بجز جریمه نبیند
ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺯﻥ ﺗﻮ ﻧﺎﻧﺎﺯ * ﻫﻤﻪ ﺳﯿﺮﻥ ﺗﻮ ﭘﯿﺎﺯ *
ﻫﻤﻪ ﺷﻮﺭﻥ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ * ﻫﻤﻪ ﻗﻠﻮﻥ ﺗﻮ ﺟﯿﮕﺮ
یه سلام عاشقونه......یادت تو دلم میمونه
ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺐ ﺷﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ
ﮔﺎﻫﯽ ﺣﺘﯽ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ
ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﯽ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻤﺎﻧﯽ
نیمه گم شده من نیستی...تمام گم شده منی
داداش باربندتم
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻨﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯿﻪ ﻭﻃﻨﻢ ﭼﻮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻮﺭ ﭘﺪﺭ ﮐﻞ ﮐﺮﻩ ﯼ ﺯﻣﯿﻦ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﻮ ﺑﺒﺎﺭﻭ ﻧﭙﺮﺱ ﭘﯿﺎﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﯿﺴﺖ
ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﺩﻝ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺁﻥ ﻫﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ
ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﺸﻮﺩ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺗﻮ
ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺭﻧﮓ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﻢ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ
تیکه های پشت کامیون (6)