در مرام ما اسیران عاشقی رسمی ندارد
دوستی را میپرستیم چون که پایانی ندارد . . .

.

.

.

در قفس دوست گرفتارم

فکر رهایی نیستم دل به رفاقت داده ام

اهل جدایی نیستم

.

.

.

اگر گدا یاد پادشاه نکند پادشاه چه داند گدایی هم هست ، گدای دیدارتم پادشاه

.

.

.

بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد…

.

.

.

یه بغل گل های لاله ، سبدی پر از ستاره

می فرستم واسه دوستم ، که دلش مثل بهاره

.

.

.

پشت دریا شهریست که یک دوست در آن جا دارد
هر کجا هست ، به هر فکر ، به هر کار ، به هر حال
عزیز است خدایا تو نگهدارش باش

.

.

.

گفت رها کن رفیق را تا به تو دنیا دهم
گفتم که یک موی رفیق را به کل دنیا ندهم
گفت در عوض او ،  تو دنیا داری
گفتم که با عشق رفیق است که دنیا دارم

.

.

.

آدم بدون دوست ، همانند کتاب بدون جلد است !

سلامتی کسایی که تو خاطرمون “ابدی” هستن
اما تو خاطرشون “عددی” نیستیم

.

.

.

تنها گنجی که جستجو کردن آن به زحمتش می ارزد دوست واقعیست و تو بهترین گنجی

.

.

.

دوستانم همه نابند ، طلا سیری چند ؟ / درد از همه شان دور ، بلا سیری چند ؟
بی گل روی عزیزان ، نفستم می گیرد / بی حضور رفقا ، صلح و صفا سیری چند ؟

.

.

.

به کنج سینه منزل کردی ای دوست / دلم را رهن کامل کردی ای دوست
دلم مستغرق دریای غم بود / مرا مهمان ساحل کردی ای دوست

.

.

.

یه کفش همه وجودشو فدای کسی میکنه که پا تو دلش میذاره

کفشتم رفیق !

.

.

.

کوچه ای را بود نامش معرفت / ساکنینش بامرام از هر جهت
گرچه بن بست بود مثل قلب من / آخرین خانه تو بودی خوب من . . .

.

.

.

خواهم ز خدا خسته و درمانده نباشی / محبوب خدا باشی و شرمنده نباشی
ای دوست الهی در این عالم هستی / سرزنده بمانی و سرافکنده نباشی . . .

اگر شورم سزا باشد ، اگر دردم دوا باشد /

از این بدتر کجا باشد که دوست از دوست جدا باشد

.

.

.

قلب من جایگاه رفیقی است

که شقایق ها حسرت آن را میخورند . . .

.

.

دم هرچی رفیقه گرم ،

کمر هرچی نا رفیقه خم

روی هرچی بی مرامه کم ،

برای دشمنات آرزوی زلزله بم

زیر چشم دشمنات نم

، ایشالا نبینی غم . . .

.

.

.

یافتن میلیون ها دوست معجزه نیست ،

معجزه توئی که بین میلیون ها دوست ، تکی !

.

.

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست /

که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست

نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر /

نهادم آیینه ها در مقابل رخ دوست . . .

.

.

.

دوست شایسته مثل عطر فروشه ،

اگه چیزی از عطرش بهت نده ،

بوی عطرش بهت میرسه

.

.

.

غربت آن است که بدانند کجایی نگیرند خبرت /

دوست آن است که ندانند کجایی بگیرند خبرت . . .

بقیه در ادامه مطالب....

یار من غصه نخور ، قصه نویس ما خداست

همه نا رفیقن و تنها رفیق ما خداست

.

.

.

من به خود میبالم که در این عصر یخی

دوستی دارم که دلش آیینه خورشید است

.

.

.

تو اگر میدانستی که چه زخمی دارد خنجر از دست رفیقان خوردن

از من خسته نمی پرسیدی که چرا نتهائی

.

.

جهان بی دوست زندان جان است

صفای زندگی با دوستان است

.

.

.

بیا اینجا صداقت میفروشم

برای تو محبت میفروشم

بیا بهر نگاهی از تو ای دوست

دلم را زیر قیمت به تو عاشق ترینم میفروشم

.

.

گرچه ما را نکند دوست به پیامی شاد

خاطر دوست عزیز است خدا یارش باد

.

.

.

دانی که چرا ز میوه ها سیب نکوست ?

نصفش رخ عاشق است ، نصفش رخ دوست

.

.

هر رهگذری محرم اسرار نگردد

صحرای نمکزار چمن زار نگردد

هر جا که رسیدی طرح رفاقت مکش ای دوست

هر بی سر و پا یار وفادار نگردد

بقیه در ادامه مطالب....

هر آنکه از رفاقت دم میزد / ولی ناخوداگاه از خیانت دم میزد

تو رویاهام که با هر یک رفیقو / که با هر یک غم و شادی شریکو

به وقت خوش همه با تو رفیقو / به مشکل میرسی هر یک غریب

توی گفنار خویش دم از رفاقت / ولی بوئی نبردند از صداقت

رفاقت مثل ساختن آدم برفیه ،

ساختنش راحته ولی نگه داشتنش سخته

.

.

.

رنگ از رخسار گندم رفته است

دوستی از یاد مردم رفته است

ننگ دیگر در بین مردم ننگ نیست

آینه با آینه یک رنگ نیست

.

.

یاد دوست چندیست که مهمانم شده ،

خاطراتت آفت جانم شده

هر چه میگویم سخن از یاد دوست ،

در سکوت من فقط فریاد توست

بیقه در ادامه مطالب.....